|
بیشتر این ترکیب خاص ویلا دلاوا تحت تاثیر سایتش شکل گرفته بود که، در باغی واقع یر یک تپه قرار داشت . این پروژه در سال 1991 در منطقه مسکونی سِینت کِلود، در حومه شهر پاریس ساخته شد . کارفرمایان، دفتر معماری OMA را برای طراحی خانه ای با دو آپارتمان مجزا ـ یکی برای خودشان و دیگری برای دخترشان ـ انتخاب کردند و همچنین خواهان داشتن استخر آبی در بام خانه با چشم اندازی به برج ایفل بودند .
این سایت را سه لایه در امتداد محور شرقی ـ غربی مشخص می کند : یک گاراژ، واقع در سطح خیابان و با کفپوش آسفالت؛ حجم اصلی خانه و باغ که در طول سایت ادامه یاقته بود . گاراژ از سطح خیابان دسترسی دارد و هماهنگ با شیب سایت قرار گرفته بود . خود ویلا از سطح ورودی تا کف بام واقع بر طبقه سوم ادامه می یافت . جدایی حجم ها ،به شکلی بصری، توده مانند به نظر می رسید و به منظور بهینه کردن چشم اندازهای باغ و شهری در دور دست ها طراحی شده بود . دیوار خالص بتنی ارتفاع ویلا را بیشتر کرد و محور مشخصی در امتداد طول سایت ایجاد کرده بود .
فضاهای همگانی برای خانواده درون حجم اصلی قرار دارد که همان حجم شیشه ای پنهان شده در باغ بوده است . معماران درک شان از سایت را در غالب اتاقی محدود شده با گیاهان و زمین به عینیت رساندند، همچون اتاق نشیمن که درون اتاقی بزرگ تر قرار گرفته بود . پنجره های شیشه ای خارجی دردیوارهای بتنی در سطح باغ همچون روزنه های نور عمل می کردند بنابراین فضاهای نشیمن کاملا با پوسته ای شیشه ای پوشانده شده بود . دیوارها مانعی نفوذی، میان بیرون و درون می ساختند و گشایش کاملی را رو به باغ فراهم می کردند .
با وجودی که پیرامون ویلا را بیشتر شیشه ای سرتاسری در سطح باغ در بر می گیرد، پوسته ای آنچنان شفاف به حساب نمی آید که دیگران انتظارش را دارند . جبهه جنوبی ترکیبی از شیشه شفاف و سندبلاست است، قسمتی از فضای نشیمن را از این چشم انداز یه نمایش می گذارد که اجازه ورود نور به فضا را هم می دهد . اشپزخانه مبنیمالیسم اش از فضای بیرونی پنهان شده است و در پشت دیوار کروی از جنس شیشه مات درون فضای نشیمن قرار می گیرد . در امتداد جبهه شمالی پارتیشن های ضخیمی از جنس تخته چند لا، فضای نشیمن را از دید بیرون پنهان می کنند . تنها فضاهای حرکتی ویلا که فضایی را میان جبهه شیشه ای و دیوار تخته چندلا اشغال می کنند، از فضای بیرون قابل رویت هستند . رمپی باریک افراد را از ورودی به سطح باغ هدایت می کند و پله های فراهم کننده دسترسی از فضای نشیمن به آپارتمان بالا را می پوشاند .
استخر آب، تراز بام ویلا از حجم اصلی را اشغال می کند و از پایین هیچ نشانه واضحی از حضورش در بام دیده نمی شود و تراز آب تنها تا زیر سطح بام می رسد . نبود جان پناه یا راهرو بر کشند افقی بام تاکید می کند که در کنار آپارتمان های پیش آمده عمود بر جهت هر انتهای حجم قرار می گیرد .
آپارتمان ها در بالای حجم اصلی و به شکلی معلق در باغ طراحی شده اند . هر دو آپارتمان را صفحات آلومینویمی شیاردار و عایق صدا پوشانده اند که یکی با پرداخت آلومینیوم و دیگری با صفحات مسی لاکی رنگی اجرا شده اند وهمین شیارهای افقی، تمایل آپارتمان ها به ایجاد تضادی با حجم اصلی را تقویت می کنند . این متریال سطح زیرین هر باکس آپارتمانی را می پوشاند و تا میانه ی فضای داخلی هم ادامه می یابد و همین موضوع، برخوانش حجم در بالای این پوسته، تاکید بیشتری می کند . پلکان که از فضای نشیمن به آپارتمان بالایی راه می یابد، همچون روزنه ای در حجم همچوار آلومینیومی نمود پیدا می کند .
پیوستگی روکش نهایی هر آپارتمان را تنها مجموعه از پنجره های نواری شکل قطع می کند . سرویس های بهداشتی در حجمی مستطیل شکلی از جنس شیشه مات و در پشت دیوار های خارجی جای گرفتند و ستون های باریک فولادی به رنگ های تیره ای همچون مشکی و خاکستری رنگ شدند و بیشترین سطح دو آپارتمان را حمایت می کردند که بر جبهه خیابان مشرف بود .
پنجره های نواری شکل و تکرار ستون های باریک ویلا یادآور پروژه ویلا ساوا، اثر لُکُربُزیه است . باکس شیشه ای شفاف به همراه حجم های شیشه ای مات از خانه فارنوُرث اثر میس ون دروهه و خانه شیشه ای اثر فیلیپ جانسون الهام گرفته است . دفتر معماری OMA بعد از پروژه ویلا دال آوا پروژه مسکونی خلاقانه ه ی دیگری به نام مسون دی باردوکس را هم طراحی و اجرا کرد .
رم کولهاس، یکی از معماران این دفتر، برای تمام آثار معماری اش از جمله ویلا دلاوا، موفق به دریافت جایزه پریتزکر در سال 2000 شد .
|
نظرات ارسال شده